Табу

Иван Бунин - Өмірбаян

Алексеевич Бунин - орыс әдебиетінің тарихында сөз сұлулығы мен сезім тереңдігінің нышаны ретінде жарық көретін есім. Орыс жазушысы мен ақыны, әдебиет саласындағы Нобель сыйлығының иегері Бунин әлемдік мәдениетте өшпес із қалдырды және ең ұлы сөз шеберлерінің бірі болып саналады. Бұл өмірбаянда біз Буниннің өмір жолын, оның әдебиет пен өнерге қосқан үлесін, сондай-ақ оның шығармаларының заманауи әдеби мұраларға тигізетін әсерін қарастырамыз.

Иван 1870 жылы 22 қазанда Воронеж қаласында дүниеге келген. Ол туған Воронежден үлкен әдеби табыстарға дейін жүріп өтті, бірақ оның жазушылық дарыны ерте кездерден бастап байқала бастады. Оның балалық шағы орыс табиғатының сұлулығымен және ауыл өмірінің бірегей атмосферасымен байланысты болды, бұл кейіннен оның әдеби мұрасының маңызды элементіне айналды.

Бунин гимназияда классикалық білім алды, тіпті заң курстарына да қатысты, бірақ оның шынайы құштарлығы әрдайым әдебиет пен жазушылықпен байланысты болды. Ол өзінің өлеңдері мен әңгімелерін түрлі әдеби журналдарда жариялай бастады және оның дарыны сыншылар мен оқырмандардың назарын тез аударды.

Ең алғашқы кітабы «Подкова» (1899) атты өлеңдер жинағы болды. Ол орыс символизмінің көшбасшыларының бірі ретінде танылып, бұрынғы орыс ақындарының мұрагері болып саналды. Өзінің поэзиясында табиғаттың сұлулығын, сезімі мен эмоциясын бейнелеген, бұл оның өлеңдерін бірегей етті.

Бірақ нағыз даңққа ол прозашы ретінде ие болды. Буниннің «Қараңғы аллеялар» (1906) және «Ауыл» (1909) сияқты әңгімелері мен романдары өзінің шынайылығымен және тілінің сұлулығымен әйгілі болды. Ол қарапайым адамдардың өмірін, орыс табиғаты мен сезімін сипаттады, бұл оның шығармаларын керемет сіңіре білді.

Ең танымал шығармасы «Көтерілген тың» (1912) романы болды, ол 1933 жылы әдебиет саласындағы Нобель сыйлығын алды. Бұл кітапта ол орыс зиялылары мен көптеген орыс эмигранттарының өзгеріс пен дауыл дәуіріндегі күйзелістерін сипаттаған.