Қараңғы мұхиты

«Қараңғылық мұхиты» деген атаумен жалғыздық пен өшпеушілік тарихы баяндалады. Бас кейіпкер түнде оянады да, оның сана-сезімі түп-түкпірсіз ойыққа батқандай қараңғыға ұласады. Түн оның жалғыз серігі және оның ішкі қайғысы мен азабының куәсі болады.

Кейіпкердің сөзі оның өкпесін толтырып, жан-жақтан қараңғылық мұхитына айналдыратын қараңғылық сезімін сипаттайды. Тіпті көзін жұмып тұрып та, оның бар-жоғын жұтып отырған осы өткізбейтін мгладан құтыла алмайды.

Түн оның алдында билігіне дау айту мүмкін емес көп ұлтты патшайымның бейнесінде көрінеді. Кейіпкер өзін оның аяғына табан тіреген таңдаулы адам ретінде сезінеді, сонымен қатар ол өзінің билігі алдындағы қорғансыздығын сезінеді.

Түннің көзі кейіпкердің жан дүниесінде көрініс тапқан жұлдыздарға толы. Ол іс-әрекеті мен сөзі оны еркінсіз, өзіне-өзі бақылау жасамай қалдыратын осы көп ұлтты патшайымның қолындағы құмарға айналады.

Түн батырға шаршау мен азап әкеледі, жүректің орнына соғатын тірі организмге ұқсайды. Ол өзінің жан-дүниесі осы шаршаумен толығымен сусындап, күресті жалғастыру үшін күш пен энергиядан айырылғанын сезеді.

Оның бүкіл әлемі оның жақсы болашаққа деген үмітінен айыратын үмітсіздікпен және тыныштықпен көмкерілген. Ол өз алдына шөлді ғана көреді, онда әр құм оның ойсыз жағдайының символына айналады.

Кейіпкердің көзі тек Мәңгілік, қалтқысыз және аяусыз көрініс табатын бос және үмітсіздікке толы. Айқындықтың даусы оның өз тағдырын өзгертуге деген үмітінен айыра отырып, өзгертуге болмайтын ақиқатты сыбырлайды.

Кейіпкер өзінің құрбаны мен азабы пайдасыз екенін және оның өз тағдырын өзгерте алмайтынын түсінеді. Ол қараңғылық тұтқынында қалып, Қараңғы мұхитында мәңгі ашулануға сотталып, құтқару үмітінен айырылады.

01.05.2024